اختلالات روان تنی و روان‌پزشکی و عوامل روانشناختی در خارش

خارش مزمن (CP) ‏نشانه‌ای از بسیاری از بیماری‌های مختلف است و اغلب با بیماری‌های روان‌تنی و روان‌پزشکی همراه است. این بررسی مروری بر عوامل روانی است که بر درک و تعدیل خارش براساس مدل مشهور زیستی – روانی – اجتماعی تاثیر می‌گذارد. نه تنها بیماری‌های همراه روانی، مانند اضطراب و افسردگی، نقش مهمی در سبب‌شناسی و درک خارش دارند، بلکه عوامل داخلی شامل شخصیت، ذهنی‌سازی، قابلیت القا، و عوامل خارجی و نیز استرس نیز نقش دارند. انتظارات مربوط به شدت خارش نیز می‌توانند در درک خارش که می‌تواند توسط شناخت‌ها و رفتار بیمار تعدیل شود، نقش داشته باشند. مراسم شدید خراشیدن پوست و دستکاری پوست با ابزار، چالش‌هایی را در درمان CP ایجاد می‌کند. مطالعات اولیه در مورد اثربخشی رویکردهای روان‌درمانی برای مشکلات مختلف، مانند خارش، همایندی مرضی و یا خارش مرتبط با استرس، نشان می‌دهند که اینها می‌توانند اضافات بسیار مفیدی برای درمان چند رشته‌ای خارش باشند. خارش مزمن (CP) ‏نشانه‌ای از بیماری‌های مختلف است. در سال ۲۰۱۰، CP شامل ۵۰ مورد از مطالعات جهانی بیماری (GBD) ‏ بود.

Chronic pruritus (CP) is a bothersome symptom of many different diseases and is often associated with psychosomatic and psychiatric comorbidity. This review gives an overview of psychologic factors that influence the perception and modulation of pruritus based on the well-known biopsychosocial model. Not only psychic comorbidities, such as anxiety and depression, play an important role in the etiology and perception of pruritus, but also internal factors, including personality, mentalization, suggestibility, and external factors, as well as stress. Expectations concerning the intensity of pruritus can also play a role in itch perception that can be modulated by cognitions and behavior of the patient. Obsessive rituals of scratching and skin manipulation with instruments present challenges in the treatment of CP. Initial studies on the efficacy of psychotherapeutic approaches to different problems, such as scratching, comorbidity, or stress-associated itch, show that these might be very