ارزیابی شبکه‌ی زمینی{شبکه های زمینی} در جاده‌های شنی تحت بارگذاری تناوبی

عملکرد شبکه‌ی زمینی در جاده‌های شنی در معرض باره‌ای مکرر از طریق آزمایش آزمایشگاهی در آزمایشگاه دانشکده مهندسی در شوبرا و تحلیل اِلمان محدود مورد بررسی قرار گرفت. بیست و دو آزمایش مدل آزمایشگاهی تحت بارگذاری چرخه‌ای بر روی بخش‌های جاده شامل لایه مسیر پایه با و بدون آرماتوراسیون شبکه‌ی زمینی ضعیف انجام شد. پارامترهای مورد بررسی شامل ضخامت لایه پایه، اندازه روزنه شبکه، مقاومت کششی شبکه‌ی زمینی، تعداد لایه‌های شبکه‌ی زمینی، و مکان شبکه‌ی زمینی بودند. نتایج تجربی نشان داد که وجود یک ورقه شبکه‌ی زمینی قرار داده‌شده در پایه لایه درس تغییر شکل عمودی را بسته به ضخامت لایه درس پایه حدود ۱۸ تا ۶۴ درصد کاهش می‌دهد. عمق تغییر شکل عمودی در طول چرخه‌های بار اولیه به سرعت افزایش یافت؛ با افزایش تعداد سیکل‌های بارگذاری میزان نشست کاهش می‌یابد. مشخص شد که موثرترین مکان شبکه‌ی زمینی در ربع بالایی لایه درس پایه قرار دارد. وقتی نتایج تست‌های آزمایشگاهی با حل تحلیلی با استفاده از برنامه اِلمان محدود ABAQUS مقایسه شدند، نتایج FE تطابق خوبی با نتایج تست تجربی داشتند.

Performance of geogrid in gravel roads subjected to repeated loads was investigated through laboratory testing in the laboratory of faculty of engineering at Shoubra and finite element analysis. Twenty two laboratory model tests under cyclic loading were conducted on road sections consisting of base course layer with and without geogrid reinforcement overlaying weak subgrade. Parameters investigated included base layer thickness, grid aperture size, geogrid tensile strength, number of geogrid layers, and geogrid location. The experimental results indicated that the inclusion of one geogrid sheet placed at the base of course layer reduced the vertical deformation by about 18 to 64% depending on the base course layer thickness. The vertical deformation depth increased rapidly during the initial load cycles; thereafter the rate of settlement is reduced as the number of loading cycles increased. The most effective location of geogrid was found to be in the top quarter of the base course l