استفاده از داده‌های اسکنر لیزری هوابرد برای تشخیص بقایای میراث فرهنگی در جنگل‌ها: یک مطالعه تجربی درباره تاثیر تراکم و هموارسازی DTM

یافتن بقایای میراث فرهنگی برای ثبت به وسیله بررسی‌های میدانی دشوار است. بنابراین، در سال‌های اخیر چندین آزمایش با استفاده از داده‌های سنجش از دور برای شناسایی بقایای فرهنگی انجام شده‌است. کاربردی ترین تکنیک سنجش از راه دور برای چنین اهدافی، اسکن لیزری هوابرد (ALS) است که از آن مدل‌های رقومی زمین (DTM)که تفسیرهای تصویری آنومالی بر روی زمین را ممکن می‌سازند، ایجاد می‌شوند. اگرچه قبلا مستند شده‌است که ALS منبع داده قدرتمندی برای کشف بقایای فرهنگی است، هنوز مطالعاتی انجام نگرفته است که نشان دهند بر تاثیر تراکم نقطه‌ای داده‌های ALS و ویژگی‌های نسل بعدی DTM بر روی موفقیت کشف باقی مانده‌های فرهنگی متمرکز هستند. بنابراین، این مطالعه با هدف تجزیه و تحلیل این تاثیرات با اجازه دادن به چهار باستان شناسان با تجربه ارائه دهنده داده‌های ALS با تراکم نقطه‌ای ۱ p m ۲، ۵ pm ۲ و ۱۰ p m ۲، هر یک با سه سطح متفاوت از هموارسازی DTM انجام شد. آزمایش براساس طرح سدهای کامل تصادفی انجام شد و تجزیه و تحلیل با استفاده از تجزیه واریانس انجام گرفت. نتایج نشان داد که وقتی چگالی نقطه‌ای از ۱ / ۲ به ۵ / ۲ متر افزایش

Cultural remains are laborious to register by means of field surveys. Thus, in recent years several trials using remote sensing data to detect cultural remains have been carried out. The most promising remote sensing technique for such purposes is airborne laser scanning (ALS) from which digital terrain models (DTM) that enable visual interpretations of anomalies on the ground are generated. Although it has been documented previously that ALS is a powerful data source for detection of cultural remains, it has not yet been carried out studies that focus on the effects of the point density of the ALS data and properties of the subsequent generation of the DTM on the detection success of cultural remains. Thus, this study aimed at analyzing these effects by letting four experienced archeologists interpret DTMs generated from ALS data with point densities of 1 p m−۲, ۵ p m−۲, and 10 p m−۲, each with three different levels of DTM smoothing. The experiment was conducted according to a random