افزایش سطح تحمل یک شبکه ریلی آسیب‌پذیر: استراتژی مکان یابی و تخصیص قطارهای امدادی اضطراری

این مقاله محل بهینه و تخصیص قطارهای امدادی را بررسی می‌کند تا سطح انعطاف پذیری شبکه ریلی را افزایش دهد. برخلاف رویکردهای احتمالی، اولویت تقاضا از طریق اندازه‌گیری تماس لینک که ویژگی‌های عملیاتی لینک‌ها و قابلیت دسترسی به سیستم جاده را در نظر می‌گیرد، جابجا می‌شود. ما مدل پیشنهادی را با استفاده از یک برنامه‌ریزی دو هدفه فرموله می‌کنیم و آن را با استفاده از یک روش e – محدودیت تعمیم‌یافته (AUGMECON)با رویکرد منطق فازی حل می‌کنیم. چارچوب پیشنهادی برای مطالعه موردی دنیای واقعی به کار گرفته شده‌است، و نتایج تحلیلی نشان‌دهنده برتری مدل پیشنهادی در ارایه یک چیدمان اقتصادی و موثر در مقایسه با مدل پوشش بیشینه مرسوم است.

This paper examines the optimal location and allocation of relief trains (RTs) to enhance the resilience level of the rail network. Unlike probabilistic approaches, the priority of demand is handled by link exposure measure which considers the operational attributes of links and accessibility to road system. We formulate the proposed model using a bi-objective programming and solve it using an augmented e-constraint method (AUGMECON) combined with a fuzzy-logic approach. The proposed framework is employed to a real-world case study, and analytical results reveal the superiority of the proposed model in providing an economical and effective layout compared to conventional maximal covering model.Graphical abstractDownload high-res image (142KB)Download full-size image