بازگشت اجتماعی و قصد مسافرت کردن

چکیده

در تشخیص اینکه ههمه تجربیات مسافرتی به صورت یکسان ارزیابی نمی شوند، فرصتی برای تجربیات مختلف مسافرتی وجود دارد که سطوح مختلفی از “بازگشت اجتماعی” را تولید کنند. “بازگشت اجتماعی” مقدار بازخورد اجتماعی است که پست های یک شخص در رسانه های اجتماعی تولید می کند. این مقاله، مقیاس بازگشت اجتماعی (SRS) را تولید کرده و از این مقیاس برای پیش بینی قصد ۷۵۸ مسافر آمریکایی برای بازدید از کشور کوبا استفاده می کند. تحلیل عاملی تاییدی این مقیاس، اعتبار سازه ای قدرتمندی را برمبنای بارگذاری های عاملی بالاتر از ۸۵/۰، تخمین میانگین واریانس استخراج شده ۸۶/۰ و یک ضریب اطیمنان سازه ای ۹۱/۰ آشکار کرد. این مقیاس همچنین رابطه ای مثبت و قابل توجه با قصد بازدید از کوبا دربین ۶ مدل معادله ای ساختاری داشت که توسط کرانه زمان (۱ سال، ۵ سال و ۱۰ سال) و شامل شدن نظریه سازه های رفتاری برنامه ریزی شده تغییر کردند. نتایج بیان می کند که “بازگشت اجتماعی” یک عامل نمادین برجسته در فرآیند انتخاب مقصد است.

Abstract

In recognition that not all travel experiences are evaluated equally, there is the opportunity for different travel experiences to generate varying levels of “Social Return.” “Social Return” is the amount of positive social feedback that one’s social media posts of travel generate. This paper develops the Social Return Scale (SRS) and uses the scale to predict 758 U.S. travelers’ intentions to visit the country of Cuba. The CFA of the SRS revealed strong construct validity based upon factor loadings above 0.85, an average variance explained estimate of 86%, and a construct reliability coefficient of 0.91. The SRS also had a positive and significant relationship with intention to visit Cuba across six structural equation models that varied by time horizon (1 year, 5 year and 10 years) and the inclusion of Theory of Planned Behavior constructs. Results suggest that “Social Return” is a salient symbolic factor in the destination selection process.