بررسی جامع شبکه‌های نرم‌افزار محور

به عنوان دستاورد توسعه اینترنت و فناوری اطلاعات و ارتباطات (که به اختصار ICT نامیده‌ می‌شود) پیشرفت‌هایی در زمینه تلفن‌همراه، ابر ، شبکه‌های اجتماعی ، داده‌های‌حجیم ، چندرسانه‌ای‌ صورت گرفته است و گرایش به سمت جامعه‌ دیجیتال سبب شده است که مدیریت و پیکربندی آن‌ها بسیار پیچیده، چالش‌برانگیز و وقت‌گیر باشد. همچنین، دسترسی به پهنای باندبالا ، قابلیت‌گسترش و مدیریت پویا اهمیت ویژه‌ای دارند، به خصوص زمانی که دستگاه‌های شبکه به شکل عمودی یکپارچه شده باشند. از این رو باید از مجموعه‌ای از فرمان‌های خطی از پیش‌تعریف‌شده منحصر به فرد و سیستم‌های عامل یا سفت‌افزارها استفاده کنیم. SDN (شبکه‌های نرم‌افزار محور) ساختاری است که برای ساده‌سازی و بهبود مدیریت شبکه با انعطاف‌پذیری بالا با برای جداسازی سطح کنترل و سطح داده ایجاد شده است. بنابراین، قابلیت‌برنامه‌ریزی شبکه بهبود می‌یابد که این موضوع به نوبه خود منجر به فرصت‌های بیشتری برای نوآوری خواهد شد. اگرچه SDN به عنوان یک مسئله تحقیقی جدید در نظر گرفته می‌شود اما توجه بسیاری از پژوهشگران موسسات صنعتی و دانشگاهی را نیز به خود جلب کرده است. در ا

As a result of the development of internet and ICT (information-centric technology) advances including mobile, cloud, social networking, big data, multimedia and the tendency towards digital society, the management and configuration of them have become highly complex, challenging and time consuming. Also, access to high bandwidth, extendibility and dynamic management are of critical significance, especially when network devices are vertically integrated. Hence, a set of unique predefined line commands and operating systems or firmware should be used. SDN (software-defined networking) is a structure designed for simplifying and improving network management with high flexibility by splitting control plane and data plane. Thus, network programmability is enhanced which in turn leads to more innovation opportunities. Although SDN is regarded as a new research issue, it has attracted numerous researchers’ attention from both industrial and academic institutes. In this paper, data plane, co