تاب آوری ، استرس پس از حادثه و رشد پس از حادثه : سربازان قدیمی و اعضای فعال نظامی شرایط ناشی از رویداد تروماتیک (حوادثی با آسیب روانی) را تحمل می کنند .

چگونه سربازان قدیمی و اعضای فعال نظامی (ADM) ( سربازان قدیمی/ ADM ) که از نظر روانی به مواجهه با حادثه در حین خدمت سربازی واکنش نشان می‌دهند، یک مساله بین‌المللی پرستاری است.
در سال ۲۰۱۲، کاخ سفید و مسئولین پرستاری سراسر کشور تعهد پرستاری به ابتکار نیروهای مسلح را اعلام کردند (JFI). سازمان‌های پرستاری ایالات‌متحده وعده دادند که ۳.۱ میلیون پرستار را در زمینه چالش‌های منحصر به فرد بهداشتی که با سربازان قدیمی / ADM و خانواده‌هایشان مواجه هستند، آموزش دهند. چالش خاصی که JFI تاکید می‌کند، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)است. اختلال استرس پس از حادثه، واکنش آسیب‌شناختی به رویدادی است که به عنوان "درهم شکستن" باورهای هسته‌ای توصیف می‌شود (Janoff Bulman، ۱۹۹۲)و "جراحت نامرئی جنگ" محسوب می‌شود. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی، نسخه پنجم (DSM – V)(۲۰۱۳)اختلال PTSD را به عنوان مواجهه با نوع خاصی از ضربه روحی تعریف می‌کند

As part of the “Joining Forces” Initiative (“JFI”), the White House and nursing leaders announced nurses’ commitment to recognize symptoms, provide care, and refer veterans and active duty military members for post-traumatic stress disorder (“PTSD”). The JFI is positioned to save lives through nursing education and raising PTSD awareness. Nurses should also be educated to recognize resilience (stable trajectory of healthy functioning across time following a traumatic event) and assess for post-traumatic growth (“PTG”) (positive meaning making) alongside PTSD. In veterans who do develop PTSD, nearly three fourths of them with moderate PTSD will also experience PTG. Nurses’ frontline contact with veterans in the VA, private sector healthcare settings, and community enable them to educate veterans and active duty military members about these coping trajectories.