توابع زیر مولکولی مبتنی بر تری آریل آمین: ساختارها، دینامیک و توابع

مولکول‌های تری آریل آمین و پلیمرهای کووالانسی مبتنی بر تری آریل، به دلیل ویژگی‌های جالب الکترونیکی و نوری، به طور گسترده برای بیش از ۶۰ سال در دانشگاهیان و صنعت مورد بررسی قرار گرفته‌اند. با این حال، با وجود وفور مطالعات انجام‌شده بر روی این مشتقات، تنها به تازگی اولین نمونه‌های پلیمرهای فوق مولکولی براساس موتیف تری آریل آمین در مقالات توضیح داده شده‌است. به طور خاص، گروه تحقیقاتی ما نشان داده‌است که با اضافه کردن اجزای پیوند هیدروژنی مکمل مانند توابع آمید در محیط آن‌ها، امکان بسته‌بندی محکم مولکول‌های تری آریل آمین در توده‌های فوق مولکولی ستونی با ارایه یک آرایش خطی از اتم‌های نیتروژن مرکزی شان وجود دارد. نانومیله ها، نانوکره ها و نانوریبنها در سل و در حالت ژل به مزوفاز های مایع – بلوری و در چارچوب‌های ابرمولکولی بسیار منظم و تک بلورهایی از آن تبدیل می‌شوند. جالب است که مکانیزم پلیمریزاسیون فوق مولکولی مرتبط شامل مرحله جوانه زنی انرژی فعال‌سازی بالا است، که به مسطح شدن هسته تری آریل آمین نیاز دارد. به دلیل این منحصر به فرد بودن و اگر چه به ماهیت شیمیایی دقیق بلوک‌های ساختمان وابسته اس

Triarylamine molecules and triarylamine-based covalent polymers have been extensively investigated for more than 60 years in academics and industry because of their intriguing electronic and optical characteristics. However, despite the profusion of studies made on these derivatives, only very recently have the first examples of supramolecular polymers based on the triarylamine motif been described in the literature. Specifically, our research group has shown that, by adding supplementary hydrogen bonding moieties such as amide functions in their periphery, it becomes possible to tightly pack triarylamine molecules in columnar supramolecular stacks presenting a collinear arrangement of their central nitrogen atoms. These supramolecular polymers can self-assemble into various soft hierarchical structures such as helical fibers, nanorods, nanospheres, and nanoribbons in the sol and in the gel states, into liquid-crystalline mesophases, and into highly organized supramolecular frameworks