توسعه اعتماد به خود و دیگر دانشجویان دانشگاه که در فعالیت‌های نوآورانه مشارکت دارند

این مقاله برای بررسی پدیده اعتماد / بی‌اعتمادی دانشجویانی طراحی شده‌است که میزان متفاوتی از فعالیت‌های نوآورانه و تجربیات مختلف مشارکت در فعالیت‌های نوآورانه دارند. فعالیت نوآورانه به ویژگی شخصیتی کیفی اشاره دارد که جهت گیری به سمت خلاقیت، نوآوری، ایجاد دانش جدید (‏محصول، خدمات)‏و اجرای آن در زندگی را نشان می‌دهد. انتظار می‌رود که دانش آموزانی که میزان فعالیت‌های نوآورانه متفاوتی دارند، درجات مختلفی از اعتماد را نشان دهند. مشخص شد که توسعه اعتماد به دیگران در افراد جوان با سطوح بالای فعالیت نوآورانه به انسجام گروهی، تشکیل تیم و کار گروهی کمک می‌کند، آن‌ها به دیگران در تمایز از دانشجویان با سطح پایین فعالیت نوآورانه، اعتماد می‌کنند. تایید اعتماد به خود(اعتماد به نفس) در افراد جوانی که در رقابت‌های نوآورانه شرکت نمی‌کنند، نشان داده شد که به فرد در کشف پتانسیل شخصی و افزایش فعالیت‌های نوآورانه کمک می‌کند.

The article is designed to investigate the trust/distrust phenomenon of students who have different rates of innovative activity and different experiences of participation in innovative activity. Innovative activity refers to a qualitative personality characteristic that shows orientation towards creativity, innovation, creation of new knowledge (product, service) and its implementation into life. It is expected that students who have different rates of innovative activity would show varying degrees of trust. It was found that development of trust in others in young people with high levels of innovative activity contributed to group cohesion, team building and teamwork, they trust others in distinction from the students with low level of innovative activity. Actualization of trust in one’s self in young people who do not take part in innovative contests was shown to aid one in uncovering personal potential and increasing innovative activity.