توسعه یک فرهنگ مربیگری

هدف – هدف این مقاله تمرکز بر چگونگی ایجاد یک فرهنگ مربیگری در سازمان‌ها از طریق آموزش مربی و مربیان خارجی است.
طراحی / روش‌شناسی / رویکرد – نویسنده تجربیات خود را در شرکت‌ها به عنوان مدیر هییت مدیره و به عنوان مشاور سازمان‌ها در زمینه مربیگری ترسیم می‌کند.
یافته‌ها – نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی آموزش مربی بر مربیان خارجی و بهترین شیوه‌های اجرای یک فرهنگ مربیگری است.
مضامین عملی – توصیه در مورد: اصول یک فرهنگ مربیگری؛چگونه یک برنامه مربیگری را راه‌اندازی کنیمیک برنامه ۱۰ نقطه‌ای برای اجرای یک فرهنگ مربیگری؛چگونه مربیان خارجی را انتخاب کنیم؛چگونه آموزش مهارت‌های مربیگری را انتخاب کنیم؛چالش‌های مربی گری در محیط کار؛مربی گری غیر رسمی در محل کار؛و از آن‌ها برای مربیگری در محل کار استفاده می‌کند.
اصالت / ارزش – تجربه گسترده نویسنده از طراحی و ارایه برنامه‌های آموزشی بین فرهنگی، و به عنوان مدیر عامل سطح، او را قادر می‌سازد تا مفاهیم موجود را به چالش بکشد، تا راه‌حل‌های اصلی را ارایه کند و دام‌های نهفته در اجرای هر برنامه مربیگری را توصیف کند.

Purpose – The aim of this paper is to focus on how to create a coaching culture in organizations through
coach training and external coaches.
Design/methodology/approach – The writer draws on her experience in corporations as a board
director and as a consultant to organizations in the field of coaching.
Findings – Conclusions are drawn about the effectiveness of coach training over external coaches and
the best ways of implementing a coaching culture.
Practical implications – Advice is given regarding: the principles of a coaching culture; how to launch
a coaching program; a ten point plan for implementing a coaching culture; how to choose external
coaches; how to choose coaching skills training; challenges of coaching in the workplace; informal
coaching in the workplace; and uses for coaching skills in the workplace.
Originality/value – The writer’s broad experience of designing and delivering cross cultural coaching
programs, and as a board level director, enable her to c