چکیده
روش‌ها: یکصد و سه نمونه در ۲۲۴ مکان به طور کامل فاقد لثه چسبنده مرتبط با تحلیل لثه بودند، و در نهایت در یک عمل خصوصی درمان شدند. مکان‌های آزمایشی با روش‌های تقویت لثه (پیوند آزاد لثه) درمان شدند. پیوند در سطح پیش از جراحی در لبه لثه و یا در موقعیت حاشیه ای قرار داده شده‌بود. متغیرهای بالینی شامل عمق تحلیل، مقدار KT و عمق پروب (PD) در ابتدا (T0)، یک سال بعد از جراحی (T۱)، و در پایان دوره پی‌گیری (۱۰ تا ۲۵ سال) (T2) اندازه‌گیری شدند و با استفاده از آمار توصیفی و مدل‌های چندسطحی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: از T۰ به T۱، حاشیه لثه‌ای برابر با ۰.۸ میلی متر تغییر کرد و KT به میزان ۴.۲ میلی متر افزایش یافت. از T۱ تا T۲، حاشیه لثه‌ای به مقدار ۰.۶ میلی متر تغییر کرده و KT نیز ۰.۷ میلی متر کاهش‌یافته است
Abstract
Background: Gingival augmentation procedures are indicated primarily to increase an insufficient amount of gingiva and sometimes to halt the progression of gingival recession. The aim of this retrospective long‐term study was to evaluate changes in the amount of keratinized tissue (KT) and in the position of the gingival margin after free gingival graft procedures over a period of 10 to 25 years.
Methods: One hundred three subjects presenting with 224 sites completely lacking attached gingiva associated with gingival recessions were treated in a private practice. The experimental sites were treated with gingival augmentation procedures (free gingival grafts). The grafts were positioned at the presurgical level of the gingival margin or in a submarginal position. Clinical variables, including recession depth, amount of KT, and probing depth (PD), were measured at baseline (T0), 1 year after surgery (T1), and at the end of the follow‐up period (10 to 25 years) (T2) and analy
محصولات مشابه
(No Ratings Yet)