جنبه اقتصادی آموزش و پرورش (اقتصاد تربیتی) به عنوان علم آموزشی (تربیتی)

هدف این مقاله بررسی نقصان (عدم بلوغ) جنبه اقتصادی آموزش و پرورش به عنوان یک علم تربیتی است که این موضوع(عدم بلوغ اقتصاد تربیتی) با تمرکز صرف بر روی مزایای تربیت فردی و اجتماعی محقق شده است. اخیرا جنبه اقتصادی آموزش و پرورش، ظرفیت ارائه راه حلهایی برای مشکلات آموزشی(تربیتی) به طوری که موثر، کارامد، با قابلیت کارکرد اجتماعی(با قابلیت اجرا در اجتماع) و با دوام به لحاظ اقتصادی باشند، از خود نشان نمی‌دهدکه به عنوان نتیجه‌ای از این موضوع، اقتصاد تربیتی فقط به عنوان علم تربیتی درنظر گرفته خواهد شد حال آنکه می‌تواند راه‌حلهایی برای موثر نبودن و ناکارامدی سیستم تربیتی ارئه دهد. این مقاله چنین استدلال میکند که این مهم، میتواند با معرفی هنر(و علم) تربیت کودکان به پروژه های تربیتی(با دخالت دادن هنر(وعلم) تربیت کودکان در پروژه‌های تربیتی) انجام گیرد.

This paper aims to examine the immaturity of the economics of education as an educational science brought about by its focus solely on the individual and social benefits of education. Currently, the economics of education does not demonstrate the capacity to propose solutions to educational problems that are effective, efficient, socially workable and economically viable. As a result, the economics of education will only be considered an educational science when it is able to produce solutions to the ineffectiveness and inefficiency of the systems of education. The paper argues that this could be done through the introduction of pedagogy to educational projects.