رابطه عملکرد- جهت گیری راهبردی در صادرات: ارزیابی کارایی و عدم کارایی شرایط مرزی

یافته های این تحقیق نشان می دهد که شکل رابطه بین استراتژی های صادراتی- جهت گیری کار آفرینی (EO) و جهت گیری بازار صادرات (MO) و عملکرد فروش صادراتی به صورت خطی منحنی است و وابسته به سطح قابلیت های سازماندهی منابع فرا شرکتی می باشد. یافته های حاصل از داده های اصلی قرار داد های بین المللی جدید نشان می دهند که افزایش تغییرات توام با استراتژی های EO و MO منجر به کاهش عملکرد فروش صادرات شده است. همچنین نتایج نشان می دهند که هنگامی که میزان انعطاف پذیری سازمان دهی منابع و MO بیشتر می باشد، اثر EO بر روی عملکرد نیز بیشتر خواهد شد. با این حال، هنگامی که میزان MO همراه با سطوح بالاتر انعطاف پذیری سازمان دهی منابع افزایش می یابد، سطح عملکرد فروش کاهش می یابد. نتیجه مشخص از این تحقیق در نظرگرفتن این مورد است که قرارداد های بین المللی جدید که منابع MO خود را توسعه می دهند و این قرار داد ها را با شرایط سازمان دهی منابع فرا شرکتی تنظیم می کنند، به صورت کامل سود فروش صادرات را از فعالیت های EO خود می یابند.

This study finds that the form of relationship between export strategies – entrepreneurial orientation (EO) and export market orientation (MO) – and export sales performance is curvilinear and dependent on levels of intra-firm resource coordination capabilities. Findings from primary data drawn from new international ventures reveal that increased changes in combined EO and MO strategies lead to decreases in export sales performance. Results further indicate that when levels of resource coordination flexibility and MO are higher the effect of EO on performance is strengthened. However, when levels of MO increase in magnitude along with higher levels of resource coordination flexibility, the levels of sales performance decrease. A natural conclusion to draw is that new international ventures that develop their MO resources and align these with their intra-firm resource coordination competencies will fully realize the export sales benefits of their EO activities.