روان‌شناسی محیطی: تاریخ، حوزه و روش‌ها

هدف این کتاب ارائه مقدمه‌ای بر روان‌شناسی محیطی است. ما روان‌شناسی محیطی را به عنوان رشته‌ای تعریف می‌کنیم که اثر متقابل بین افراد و محیط طبیعی و محیط ساخته‌شده به دست انسان را مورد مطالعه قرار می‌دهد. این بدان معنی است که روان‌شناسی محیطی تاثیر محیط بر تجارب، رفتار و رفاه انسان و همچنین تاثیر افراد در محیط، یعنی عوامل موثر بر رفتار زیست‌محیطی، و شیوه‌های تشویق رفتارهای طرفدار محیط‌زیست را بررسی می‌کند. ویرایش دوم این کتاب مروری کلی بر نظریه‌ها و تحقیقات در مورد هر یک از این موضوعات دارد.
در این فصل مقدماتی، ابتدا مروری کوتاه بر تاریخچه روان‌شناسی محیطی ارائه می‌دهیم و سپس در مورد ویژگی‌های زمینه و توصیفی از روش‌های اصلی مورد استفاده در تحقیق صحبت می‌کنیم. این فصل با یک طرح کلی و منطق کتاب پایان می‌یابد.

Summary

This introductory chapter gives a brief overview of the history of the field of environmental psychology, followed by a discussion of characteristics of the field and a description of the main methods used in research. It discusses four key features of environmental psychology that characterize the field as it stands today: a focus on human‐environment interactions, an interdisciplinary approach, an applied focus, and a diversity of methods. Many environmental psychologists work in interdisciplinary settings, and closely collaborate with scholars from other disciplines. Environmental psychology has always worked closely with the disciplines of architecture and geography to ensure a correct representation of the physical‐spatial components of human‐environment relationships. Environmental psychology studies human‐environment interactions at different scale levels, from domestic surroundings and the neighbourhood to cities, nature reserves and countries, and even the planet as