روش PHI2: روشی برای محاسبه قابلیت اطمینان زمان-متغیر ​

مشکلات قابلیت اطمینان زمان-متغیر در عملکرد مهندسی ظاهر می‌شوند، هنگامی که: (الف)خواص مادی ساختارها در طول زمان  بدتر می شود یا (ب)بارگذاری تصادفی به صورت فرایندهای تصادفی صورت گرفته می شود، در این مقاله یک روش به نام PHI2 ارائه شده است که بر مبنای رویکرد خارج از مسیر است و اجازه می دهد تا چنین مشکلی را با استفاده از ابزارهای قابلیت اطمینان زمان-متغییر کلاسیک مانند روش FORM / SORM حل کند. روش PHI۲ برای اولین بار ارایه شده‌است. سپس با روش‌های "مجانبی" معروف "[Stochast. Process. Appl. 13 (1988) 195; J. OffshoreMech. Arctic Engng 113 (1991) 241; Probab. Engng Mech. 10 (1995) 53; J. Struct. Engng 25 (1998) 1]" بر روی سه مثال که با فرایندهای اسکالر یا بردار و توابع حالت خطی یا غیر خطی سروکار دارند، مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. روش PHI۲ در همه موارد دقیق‌تر به نظر می‌رسد. به عنوان یک مثال کاربردی، این روش در نهایت روی یک مورد ارائه می شود که یک سیستم مکانیکی (تیر(میله)) را در یک محیط قرار می دهد که می تواند دارای پیکربندی استثنایی باشد. ​

Time-variant reliability problems appear in the engineering practice when (a) the material properties of the structure deteriorate in time or (b) random loading modelled as random processes is involved. This paper presents a method called PHI2 which is based on the outcrossing approach and allows to solve such problems using classical time-invariant reliability tools such as FORM/SORM methods. The PHI2 method is first presented. Then it is benchmarked with the well-established ‘asymptotic methods’ [Stochast. Process. Appl. 13 (1988) 195; J. Offshore Mech. Arctic Engng 113 (1991) 241; Probab. Engng Mech. 10 (1995) 53; J. Struct. Engng 25 (1998) 1] on three examples dealing with scalar or vector processes and linear or non-linear limit state functions. The PHI2 method appears more accurate in all cases. As an application example, the method is finally applied on a case representing a mechanical system (a beam) placed in an environment that can have exceptional configuration.