سرمایهگذاری مستقیم خارجی و مولفههای تجارت در پاکستان

هدف این مقاله ارزیابی تاثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) بر مولفه های تجارت (صادرات و واردات) پاکستان است، که در آن از داده‌‌های سالانه مربوط به سال ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۳ استفاده شده است. روش ادغام دو مرحله‌ای اینگل و گرنجر برای انجام تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفت. به دلیل این که تمام متغیرهای مورد نظر در سطح، غیر ثابت و در اولین تفاوت، ثابت بودند، این روش مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به دست آمده شواهد کافی برای ارتباط همبستگی بلند مدت و هم‌چنین ارتباط کوتاه مدت بین FDI و مولفه های تجارت ارائه می‌دهند. رشد FDI باعث افزایش صادرات و واردات می‌شود. بر اساس این یافته‌های تجربی، اکیدا توصیه می‌شود که دولت پاکستان بر استراتژی آزادسازی سرمایه گذاری و هم چنین آزادی تجارت متمرکز باشد.

Objective of this paper was to evaluate the impact of foreign direct
investment (FDI) on trade components (exports and imports) of Pakistan
using annual data from 1975 to 2013. Engle and Granger two step
cointegration method was used for conducting the analysis. This method was
adopted because all the variables of interest were non stationary in level and
stationary at first difference. Results provide evidence of long run
cointegrating relationship as well as short run relationship between FDI and
trade components. A rise in FDI causes both exports and imports to increase.
Based on these empirical findings, we strongly recommend Government of
Pakistan to focus on the strategy of investment liberalization as well as trade
openness.