سلول GPCR – G پروتئین – – Arrestin سوپر – مجتمع متقاعد شده است پایدار G پروتئین سیگنالینگ

تحریک کلاسیک، G – جفت شده پروتیین (GPCR)، سیگنال دهی پروتیین G را در غشا پلاسما تقویت می‌کند و پس از آن با – واسطه – B واکنش می‌دهد. با این حال، نشان‌داده شده‌است که برخی از GPCRs، پروتئین‌های G را از درون بخش‌های داخلی درونی فعال می‌کنند که منجر به سیگنال دهی پایدار می‌شود. ما از روش‌های بیوشیمیایی، بیوفیزیکی و سلولی برای نشان دادن وجود، کارکردپذیری، و معماری مجموعه‌های گیرنده داخلی استفاده کردیم. این فوق "العاده مجتمع" یا به راحتی در گیرنده شکل می‌گیرند که قویا با b – فوق العاده مجتمع از طریق یک دنباله C – ترمینال که شامل خوشه‌های سرین / هورنین فسفریلاسیون است برهمکنش می‌دهد. آنالیز میکروسکوپ الکترونی تک ذره‌ای نشان می‌دهد که یک گیرنده واحد به طور همزمان از طریق ناحیه مرکزی خود با پروتئین G و از طریق دنباله ترمینال – C خود با B – arrestin متصل می‌شود. تشکیل چنین مگاپلکس هایی یک پایه فیزیکی بالقوه برای علامت دهی پروتیین پایدار شده G از GPCRs شروع کننده فراهم می‌کند.

SummaryClassically, G protein-coupled receptor (GPCR) stimulation promotes G protein signaling at the plasma membrane, followed by rapid β-arrestin-mediated desensitization and receptor internalization into endosomes. However, it has been demonstrated that some GPCRs activate G proteins from within internalized cellular compartments, resulting in sustained signaling. We have used a variety of biochemical, biophysical, and cell-based methods to demonstrate the existence, functionality, and architecture of internalized receptor complexes composed of a single GPCR, β-arrestin, and G protein. These super-complexes or “megaplexes” more readily form at receptors that interact strongly with β-arrestins via a C-terminal tail containing clusters of serine/threonine phosphorylation sites. Single-particle electron microscopy analysis of negative-stained purified megaplexes reveals that a single receptor simultaneously binds through its core region with G protein and through its phosphorylated C-t