سنتز نانوذرات نقره پایدارکننده¬ی زیاد سیترات منودیسپرس تا ۲۰۰ نانومتر: کنترل سنتیک و خواص کاتالیزوری

نانوذرات نقره کروی پوشیده از سدیم سیترات (Ag NPs) با اندازه‌های کنترل‌شده از ۱۰ تا ۲۰۰ نانومتر با پیروی از روش سنتیک رشد – دانه کنترل‌شده به وسیله کاهش نیترات نقره توسط ترکیبی از دو عامل احیا کننده شیمیایی: سدیم سیترات و تانیک اسید تولید شده‌اند. استفاده از اثر اسید تانیک در سنتز دانه‌های نقره، با یک توزیع اندازه محدود (رزولوشن نانومتری)که حتی با تمرکز، در طول فرآیند رشد، محدود‌تر می‌شود، اساسی است. رشد همگن دانه Ag، به¬صورت سنتیکی با تنظیم پارامترهای واکنش کنترل می‌شود: غلظت‌های مواد احیا کننده، دما، نسبت ماده¬ی تشکیل دهنده¬ی نقره به دانه و PH . این روش، تفرق کلوئیدی با پایداری طولانی‌مدت را با توزیع اندازه محدود، غلظت نسبتا بالای (تا NPs/mL 1012× ۶)، و موضوع مهم‌تر، سطوح قابل‌دسترس، تولید می‌کند. این امر با مطالعه ویژگی‌های کاتالیتیک کاتالیست های Ag سنتز شده با استفاده از احیای رودامین B (RhB)بوسیله سدیم بوروهیدرید به عنوان یک سیستم واکنش مدل، اثبات شد. در نتیجه، ما توانایی کاتالیست های Ag تثبیت‌شده با سیترات را برای عمل کاتالیست های کارآمد برای تجزیه RhB نشان می‌دهیم، در حالی که

Highly monodisperse sodium citrate-coated spherical silver nanoparticles (Ag NPs) with controlled sizes ranging from 10 to 200 nm have been synthesized by following a kinetically controlled seeded-growth approach via the reduction of silver nitrate by the combination of two chemical reducing agents: sodium citrate and tannic acid. The use of traces of tannic acid is fundamental in the synthesis of silver seeds, with an unprecedented (nanometric resolution) narrow size distribution that becomes even narrower, by size focusing, during the growth process. The homogeneous growth of Ag seeds is kinetically controlled by adjusting reaction parameters: concentrations of reducing agents, temperature, silver precursor to seed ratio, and pH. This method produces long-term stable aqueous colloidal dispersions of Ag NPs with narrow size distributions, relatively high concentrations (up to 6 × ۱۰۱۲ NPs/mL), and, more important, readily accessible surfaces. This was proved by studying the catalytic