شیوه‌های مدیریت منابع انسانی مبتنی بر شواهد در سه کشور عضو اتحادیه اروپا: آیا مدیران می‌توانند حقیقت را از مغالطه تشخیص دهند؟

فرض می‌شود که عملکرد مدیریت خوب محصول یک پایه دانش خوب و کاربرد آن است , حداقل در مدیریت منابع انسانی. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان پایبندی مدیران به شیوه‌های مدیریت منابع انسانی است که به احتمال زیاد توسط مدرک پژوهشی تایید شده و مخالف عقایدی هستند که شواهد پژوهشی برای آن‌ها به شدت کم است . علاوه بر این، آن توضیحات افراد حرفه‌ای در مورد اتخاذ شیوه‌های منابع انسانی را ارزیابی می‌کند. این مطالعه در سه کشور عضو اتحادیه اروپا (EU)و کشورهای در حال توسعه (لهستان، کرواسی و مالت)انجام شد. یک روش ترکیبی مورد استفاده قرار می‌گیرد، با استفاده از یک پرسشنامه مبتنی بر وب، نمونه‌ای هدفمند از ۳۰۰ پزشک شاغل در موقعیت‌های مدیریتی و مستقیما در مدیریت افراد (مطالعه ۱)، و پس از آن ۲۰ مصاحبه عمیق با شرکت کنندگان مشابه (مطالعه ۲). مطالعه ما نشان می‌دهد که مدیران همیشه به طور کامل از بدنه اصلی شواهد پژوهشی مربوط به عملیات‌های خاص منابع انسانی آگاه هستند. با توجه به محدودیت‌های زمانی، عدم دسترسی و عدم توانایی در ارزیابی شواهد، احتمال دسترسی به دانش مورد نیاز برای برنامه‌های کاربردی از طریق منابع محبوب بیشت

Good management practice is assumed to be the product of a good knowledge base and its application, not least in Human Resource Management (HRM). The aim of this study is to assess the extent to which managers adhere to practices of HRM that are more likely to be upheld by research evidence as opposed to beliefs for which research evidence is highly lacking. In addition, it evaluates practitioners’ explanations about adopting HR practices. This study was conducted in three European Union (EU) developing countries (Poland, Croatia and Malta). A mixed-methods approach is adopted, utilising a web-based questionnaire targeting a purposive sample of 300 practitioners occupying managerial positions and directly involved in people management (Study 1), followed by 20 in-depth interviews with similar participants (Study 2). Our study reveals that managers are always fully cognisant of the main body of research evidence related to specific HR practices. Practitioners are more likely to access