عکسبرداری راکتیویتی عروق‌ مغزی : استانداردی در حال تکامل برای تصویربرداری عملکردی بالینی

این مقاله مروری روش‌شناسی عکسبرداری راکتیویتی عروق مغزی نفس نگهداشتن را از نظرکسب و تحلیل توضیح می‌دهد و کاربردهای این روش در عکسبرداری قبل جراحی مخصوصاٌ با توجه به سطح اکسیژن خون وابسته به fMRI را بررسی می‌کند. اصلی‌ترین کاربردش در fMRI بالینی، برای ارزیابی پتانسیل غیرجفت‌شدگی مغزی‌عروقی می‌باشد. غیرجفت‌شدگی مغزی‌عروقی بصورت بالقوه یک محدودیت عمدهء fMRI بالینی، مخصوصاً در حالت ضایعات توده‌ای مغز مانند تومورهای مغزی و بدشکلی‌های عروق داخل مغزی است که با ناهنجاری‌هایی در همودینامیک موضعی هم در حالت اکتسابی یا مادرزادی همراه هستند. همین‌طور، بازنمایی نفس‌نگهداشتن راکتیویتی عروق‌مغزی یک جز ضروری از تحلیل کنترل کیفی fMRI تشکیل می‌دهد مخصوصاً وقتی که برای بازنمایی قبل جراحی قشر سخنوری اجرا شود. همچنین چالش‌های کربن دی‌اکسید مصنوعی مورد استفاده در بازنمایی راکتیویتی عروق مغزی مورد بحث قرار خواهد گرفت و کاربردهایش در ارزیابی ذخیره عروق مغزی و بیماری عروق مغزی توصیف خواهد شد.

SUMMARY: This review article explains the methodology of breath-hold cerebrovascular reactivity mapping, both in terms of acquisition and analysis, and reviews applications of this method to presurgical mapping, particularly with respect to blood oxygen level–dependent fMRI. Its main application in clinical fMRI is for the assessment of neurovascular uncoupling potential. Neurovascular uncoupling is potentially a major limitation of clinical fMRI, particularly in the setting of mass lesions in the brain such as brain tumors and intracranial vascular malformations that are associated with alterations in regional hemodynamics on either an acquired or congenital basis. As such, breath-hold cerebrovascular reactivity mapping constitutes an essential component of quality control analysis in clinical fMRI, particularly when performed for presurgical mapping of eloquent cortex. Exogenous carbon dioxide challenges used for cerebrovascular reactivity mapping will also be discussed, and their ap