فراگیری زبان- از رویدادهای زبانی تا رابطه بین ایده‌ها

این مقاله به موضوع نحوه یادگیری دانش ارتباطی/ دستوری زبان که ناشی از تجربه رویداد‌های زبانی است، می‌پردازد. استدلال این مقاله از طریق بحث درباره نظریه فهم انسانی هیوم شکل گرفته‌است. هیوم دانش بشری را به دودسته طبقه‌بندی می‌کند: اول رابطه بین ایده‌ها و مسائل واقعی و دوم این‌که دانش زبانی نیز از این دیدگاه نظری مشاهده‌شده است. نظریه چامسکی در مورد شایستگی زبانی مطرح نیست، اما دانش روابط ایده‌ها برای بیان در فرآیند ارتباطات از طریق فرم‌های زبانی مرسوم مد نظر است. روابط ایده‌ها به‌صورت دستور یا ساختار زبانی در یک‌زبان خاص بیان‌شده و با عرف، عادات و سنت وفق می‌یابد. دانش گویش‌ور زبان‌ مادری این روابط ایده‌ها را از تجربه ناشی از نمونه‌های کاربردی زبان به دست می‌آورد. مکانیسم عملیات روانی تبدیل دانش نمونه‌های زبانی به دانش قراردادی دستور زبان که منعکس‌کننده روابط ایده‌ها در بر قراری ارتباطات است، مکانیسم علت و معلول و همانندی است.

—This paper attempts to address the nature of language grammar from the perspective of personal
experience. Personal experience refers to whatever an individual, situated in a particular life status and
equipped with certain innate mental and physical capacities, obtains in his interaction with the natural and
socio-cultural surroundings, including various events that he has experienced, knowledge that he has acquired,
feelings and emotions that he has gone through, cognitive abilities that he has developed, and whatever that
makes him differ from what he was and that will contribute to later processes of his experience acquisition.
Personal experience is an individual’s lived experience, which enables him to understand the world, to
understand what language means, and to behave appropriately in social and verbal communication. With the
lived personal experience, an individual can come up with an appropriate communicative notion in a certain
communicative context. The communic