قایقی کند از چین: گفتمان‌های عمومی پشت سیاست رسانه‌ای جهانی

چین می‌خواهد از طریق پروژه جهانی کردن رسانه‌های چینی به چه ماموریت و اهدافی دست یابد؟ توجیه اخلاقی و عقلانی آن چیست؟ تا کنون چه توصیه‌های کلیدی در مذاکرات سیاسی آن در حال انجام است، و تا چه حد آن‌ها تداوم یا انحراف از گذشته چین را نشان می‌دهند؟ من این سوالات را در این مقاله از طریق تجزیه و تحلیل طیف وسیعی از بیانیه‌های سیاسی و تحقیقات علمی منتشر شده در چین دنبال می‌کنم. اول، من میزان تغییر سیاست دیپلماسی عمومی چین را بررسی می‌کنم، که توجه خاصی به تداوم و تغییر در طول زمان دارد. سپس توصیه‌های سیاست گذاری اصلی را که به عنوان بخشی از تلاش‌های چین برای بهبود تصویر جهانی خود از طریق گسترش رسانه‌ها پیشنهاد شده‌اند را خلاصه می‌کنم. در نهایت، من روش‌هایی را در نظر می‌گیرم که منابع اخلاقی و فکری مختلف به کار گرفته شده‌اند تا چنین ابتکاراتی را توجیه و هدایت کنند.

What mission and objectives does China want to achieve through its project of globalizing Chinese media? What are its moral and intellectual justifications? What key recommendations are being made in its policy deliberations so far, and to what extent do they represent continuity with or departure from China’s past? I pursue these questions in this paper through an analysis of a range of policy statements and scholarly research published in China. First, I examine the extent to which China’s public diplomacy policy has shifted, paying particular attention to both continuity and change over time. I then outline the major policy recommendations that have been proposed as part of China’s efforts to improve its global image through media expansion. Finally, I consider the ways in which various moral and intellectual resources have been marshalled to justify and propel such initiatives.