مدیریت تعارض در هم‌آوردهای پایدار

مدیریت مناقشه و رژیم‌های امنیتی علاقه زیادی به روابط بین‌الملل ایجاد کرده‌اند، به ویژه مدیریت تعارض در یک دوره، نیازمند چارچوبی است که به یک دیدگاه طولی امتیاز دهد؛ هم‌آوردهای دیرپای تاریخی، نقطه مرجعی منسجم را برای بررسی این مسایل فراهم می‌آورد. قبل از آنکه بتوان مدیریت تعارض موفق یا ناموفق را توضیح داد باید مفهوم روشنی از معنای این اصطلاح داشت. هیچ تعریف مشخصی از اینکه مدیریت تعارض موفق واقعا از چه چیزی تشکیل شده‌است وجود ندارد. ما سه تفسیر متفاوت از آنچه که این امر می‌تواند در زمینه هم‌آورد پایدار به معنی باشد را توسعه می‌دهیم. موفقیت می‌تواند به معنای (‏۱)‏کاهش سطح متوسط تعارض در هم‌آورد، (‏۲)‏کاهش وقوع درگیری‌های نظامی شدیدتر، یا (‏۳)‏کاهش فراریت یا تغییر سطوح تعارض باشد. به طور خلاصه، این مقاله اولین گام را در توضیح مدیریت تعارض موفق و ناموفق از طریق ارایه سه متغیر وابسته به مدیریت تعارض اتخاذ می‌کند که تحلیل بیشتر می‌تواند از آن صورت گیرد.

Conflict management and security regimes have generated much interest in international relations, ong‐term conflict management, in particular, requires a framework that privileges a longitudinal perspective; enduring rivalries provide a coherent reference point from which to examine these issues. Before one can explain successful or unsuccessful conflict management one must have a clear conception of what is meant by the term. There exists no clear definition of what successful conflict management actually consists of. We develop three different interpretations of what this can mean in the enduring rivalry context. ‘Success’ can mean (1) reduce the average level of conflict in the rivalry, (2) reduce the occurrence of more severe militarized conflicts, or (3) reduce the ‘volatility’ or variation of conflict levels. In short, the article takes the first step in explaining successful and unsuccessful medium‐ and long‐term conflict management by providing three conflict management depend