مروری بر روند فرمدهی الکترومغناطیس

شکل دهی الکترومغناطیسی (EMF)یک تکنیک شکل‌دهی غیر تماسی است.
این روش یک روش ضربه ای( ارتعاشاتی) یا سرعت بالا با استفاده از میدان مغناطیسی پالسی توسط نرم افزار نیروهای لورنتز در قطعه کار ترجیحا از ماده بسیاررسانای الکتریکی بدون داشتن تماس با محیط کار و مکانیکی است. بنابراین، پروفیل های توخالی می‌توانند به همان خوبی که ورقهای دو بعدی یا سه‌بعدی فلزی را می‌توان شکل داد، به هم وصل کرد یا برید، فشرده یا منبسط شوند . فرآیند شکل‌دهی الکترومغناطیسی در مقایسه بافرآیند متداول سرعت و میزان کشش و فشار بسیار بالایی دارد. بنابراین، محدودیت‌های شکل‌گیری را می توان برای چندین ماده گسترش داد. در این مقاله، وضعیت هنر شکل‌دهی الکترومغناطیسی مربوط به ویزگیهای زیر مورد بررسی قرار میگیرد – کار تحقیقاتی بر روی پارامترهای مربوط به بار عامل، تغییر شکل قطعه کار، تعامل بین پارامترهای بار و تغییر شکل قطعه کار، رفتار مواد، فعل و انفعالات انرژی در طول فرآیند و تحقیق درباره اصل و کاربرد شکل‌گیری الکترومغناطیسی. براساس این تحقیق، پیشنهاد شده‌است که چرا شکل‌دهی الکترومغناطیسی به طور گسترده در فرآیندهای تولید صنعتی

Electromagnetic forming (EMF) is a non-contact forming technique. It is an impulse or high-velocity forming method using pulsed magnetic field by application of Lorentz’ forces to the work piece preferably made of highly electrically conductive material without having working medium and mechanical contact. Therefore, hollow profiles can be compressed or expanded as well as 2D or 3D sheet metal can be shaped, joined or cut. Electromagnetic forming process has very high strain rate and velocity in comparison to conventional process. Therefore, the Forming limits can be extended for several materials. In this paper, the state of the art of electromagnetic forming is reviewed subjected to following aspects-Research work on parameters related to acting load, Work piece deformation, Interaction between load parameters and work piece deformation, Behaviour of materials, Energy interaction during the process and Research regarding the principle and application of electromagnetic forming. On th