مروری بر چالش‌های موجود در طراحی سیستم‌های نرم‌افزاری IoT

سیستم‌های نرم‌افزاری معاصر، مانند اینترنت اشیا (IoT)، صنعت ۴.۰، و شهرهای هوشمند، پارادایم‌های فن‌آوری جدید هستند که از زمان شروع به زیر سوال بردن شکل سنتی نرم‌افزار در حال توسعه، چالش‌هایی را برای ساخت آن‌ها به وجود می‌آورند. آن‌ها یک نمونه امیدوارکننده برای یکپارچه‌سازی دستگاه‌ها و فن‌آوری‌های ارتباطاتی هستند. این امر منجر به تغییر دیدگاه یکپارچه توسعه شد که در آن ذینفعان یک محصول نرم‌افزاری را در پایان دریافت می‌کنند (که ما برای چند دهه این بررسی را انجام دادیم). دیدگاه یکپارچه به سیستم‌های نرم‌افزاری که از طریق اشیای فیزیکی به‌هم‌پیوسته توسط شبکه‌ها و با نرم‌افزار تعبیه‌شده برای پشتیبانی از فعالیت‌های روزانه محقق می‌شود. بنابراین ما باید مسیر خود را از توسعه سیستم‌های نرم‌افزاری با قابلیت بازدید مجدد، شروع کنیم که ویژگی‌های مورد نیاز این نوع برنامه‌ها را بررسی کنیم. این مقاله تحقیقی را به منظور پشتیبانی از مهندسی سیستم‌ها در کاربردهای IoT ارائه می‌دهد، که در آن ما چهارچوب را به عنوان جایگزینی برای سازمان این ساختار، توسعه داده ایم. این فعالیت‌ها دوگانه شده بودند تا به این اهداف بپرد

Contemporary software systems, such as the Internet of Things
(IoT), Industry 4.0, and Smart Cities are new technology
paradigms that offer challenges for their construction since
they are calling into question our traditional form of developing
software. They are a promising paradigm for the integration of
devices and communications technologies. It is leading to a
shift from the classical monolithic view of development where
stakeholder receive a software product at the end (that we
have been doing for decades), to software systems materialized
through physical objects interconnected by networks and with
embedded software to support daily activities. We need
therefore to revisit our way of developing software systems
and start to consider the particularities required by these new
sorts of applications. This paper presents research toward the
de8inition of a framework to support the systems engineering
of IoT applications, where we evolved the Zachman’s
Framework as an