مسئولیت اجتماعی مشارکت و کاهش ریسک مالی شرکت: بر نقش تعدیل کنندگی محیط قانونی و حقوقی

ما با نزدیک شدن به محیط نهادی از طریق مولفه تنظیمی خود، ما بین کشورهای سهامدار و ذی‌نفع – محور تمایز قائل می‌شویم. شناسایی این طبقه‌بندی با تمایز بین حقوق عمومی و حقوق مدنی و استفاده از یک نمونه ی وسیع ۵.۷۱۶ شرکت در سال، نشان دهنده ی این است که مسئولیت اجتماعی شرکت (CSR)‏ به طور قابل‌توجهی ریسک خاص شرکت‌ها در کشورهای حقوق مدنی را کاهش می‌دهد اما در کشورهای قانون مدار، مشترک نیست. با استفاده از یک طبقه‌بندی مستقیم مبتنی بر امتیازات حفاظت از سهامداران و کارمندان، یافته‌های ما نشان می‌دهند که CSR به ترتیب بر ریسک‌های خاص و سیستماتیک شرکت‌ها، تاثیر منفی می‌گذارد. این یافته‌ها در مولفه‌های مختلف CSR با دو استثنا قابل‌توجه هستند: رتبه و امتیاز بالا در حاکمیت شرکتی، ریسک شرکت را فقط در کشورهای دارای قانون مشترک کاهش می‌دهد، و مشارکت جامعه دارای ریسک ویژه در کشورهای دارای سهامداران بیشتر و کم‌تر ذی‌نفع را افزایش می‌دهد. به طور کلی، نتایج ما قویا از این دیدگاه که رابطه بین CSR و ریسک مالی توسط بستر سازمانی شرکت تعدیل می‌شود، حمایت می‌کند.

Abstract

Approaching the institutional environment through its regulative component, we distinguish between shareholder‐oriented and stakeholder‐oriented countries. Identifying first this classification with the distinction between common law versus civil law countries and using a large sample of 5,716 firm‐year observations that represents 1,169 individual firms in 25 countries between 2001 and 2011, we show that Corporate Social Responsibility (CSR) significantly reduces firms’ idiosyncratic risk in civil law countries but not in common law countries. Using then a more direct classification based on shareholder and employee protection scores, our findings suggest that CSR negatively affects firms’ idiosyncratic and systematic risks only in less shareholder‐oriented and more stakeholder‐oriented countries, respectively. These findings are similar in the different components of CSR with two notable exceptions: a high score in corporate governance reduces firm risk only in common law