نظریه طراحی آلیاژ

به خوبی شناخته شده‌است که خواص فیزیکی و شیمیایی فلز و آلیاژ با حالت الکترونیکی در آن‌ها ارتباط نزدیکی دارد. بیشتر آلیاژهای موجود تجاری متشکل از چندین جز هستند. به عنوان مثال، سوپر آلیاژهای پایه نیکل متشکل از ۱۰ عنصر آلیاژی هستند. برای این سیستم‌های پیچیده آلیاژی، محاسبه دقیق حالت الکترونی بسیار دشوار است، و حتی اگر محاسبات به گونه‌ای انجام شود، ممکن است برای طراحی آلیاژ بی‌معنی باشد، چون تعداد ترکیب‌های نوع آلیاژسازی و ترکیب در آلیاژهای چند جزیی بسیار بزرگ است.
برای طراحی آلیاژ، استفاده از پارامترهای آلیاژی که به طور آشکار ویژگی هر عنصر را در فلز مادر نشان می‌دهند، عملی‌تر است. با این حال، علی‌رغم سابقه طولانی متالورژی و علوم فلزی، ما هیچ پارامتر آلیاژسازی ای نداریم. به همین دلیل، اکثر ویژگی‌های آلیاژ با استفاده از پارامترهای مربوط به فلزات خالص ارزیابی شده‌اند (به عنوان مثال، نسبت الکترون‌ها به هر اتم (e / a)، شعاع اتمی، الکترونگاتیوی) [ ۱، ۲ ]. همان مقدار پارامتر همیشه برای یک عنصر مورد استفاده قرار می‌گیرد حتی اگر سیستم آلیاژی مختلف باشد که منجر به پیش‌بینی بسیار ضعیف ویژگی‌های آل

In our recent experiments the behavior of a nitinol sample used as an implant was examined using electrochemical impedance spectroscopy (EIS), scanning electrochemical microscopy (SECM) and atomic absorption spectroscopy (AAS). The rate of formation and stability of the passive surface layer were studied in neutral (pH = ۷) and in acidic (pH = ۳.۰), ۰.۱ M NaCl solutions. Approach curves to the metal surface were recorded. The nature of the feedback proved that the surface is passive in neutral media. When the sample was exposed to acidic NaCl solution, however, it showed a soaking-time-dependent behavior. The feedback curves recorded at certain time intervals after exposure to acidic media allowed the rate of passivation to be estimated. AAS measurements showed that at the beginning of acidic exposure, Ni2+ ions were released. The experiments demonstrate that the acidic medium breaks down the passive protective surface layer and during this process a measurable amount of Ni2+ ions are