نقش تنوع هدفمند و استراتژی شمول (PDIS) و سخت گیری / سهل انگاری فرهنگی در ارتباط بین فرهنگ ملی و فرهنگ سازمانی

تأثیر فرهنگ ملی بر فرهنگ سازمانی مدت طولانی است که توسط محققان مورد بحث قرار گرفته است. محققان نظریه نهادی در مورد یک اثر قوی فرهنگ ملی بر فرهنگ سازمانی از طریق هم شکلی نهادی استدلال می کنند، در حالی که محققان فرهنگ سازمانی استدلال می کنند که سازمان ها قادر به ایجاد فرهنگ های منحصر به فردی هستند که می تواند مزیت رقابتی شان را تقویت کند. در این مقاله، ما شکاف بین دو ادبیات را پر کرده و فرض می کنیم که فرهنگ های سخت گیرتر احتمالاً نسبت به فرهنگ های سهل انگارانه تر بمنظور تحمل انحراف از فرهنگ ملی احاطه کننده آنها ضعیف ترند. در سطح سازمانی، استراتژی تنوع می تواند به طور چشمگیری متفاوت باشد؛ سازمان هایی که بطور هدفمند از استراتژی های تنوع بیشتری استفاده می کنند، احتمال دارد که فرهنگ های سازمانی منحصر به فردی ایجاد کنند. علاوه بر این، تعامل بین فرهنگ های ملی و سازمانی به نیروهای قوی تر تحمیل کننده فرهنگ ملی بر روی فرهنگ سازمانی در فرهنگ های سخت گیرتر نسبت به فرهنگ های سهل انگارتر منتج می شود. با این حال، استراتژی های تنوع در فرهنگ های سخت گیر بیشتر احتمال دارد که فرهنگ های سازمانی متمایزی، نس

The effect of national culture on organizational culture has long been debated by scholars. Institutional theory scholars argue for a strong effect of national culture on organizational culture through institutional isomorphism, whereas organizational culture scholars argue that organizations are capable of creating unique cultures that can bolster their competitive advantage. In this paper, we bridge the gap between the two literatures and propose that tighter cultures are less likely than looser cultures to tolerate deviance from the national culture surrounding them. At the organizational level, diversity strategy can vary dramatically; organizations that purposefully use diversity strategies are more likely to develop unique organizational cultures. Further, the interplay between national and organizational cultures result in greater constraining forces of national culture over organizational culture in tighter cultures than in looser ones; however, diversity strategies in tight c