هیدروژل های زیست فعال برای بازسازی استخوان

خصوصیت التیام خود به خودی استخوان، محدود است و به طور کلی نیاز به مداخله عوامل خارجی برای تقویت، ترمیم و بازسازی استخوان دارد. در حالی که روش‌های قدیمی برای ترمیم نقص‌های استخوانی مانند خودپیوند، دگرپیوند و پیوند خارجی (پیوند پوست یا اندام و غیره از یک گونه به گونه دیگر)، به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته‌اند، همه آن‌ها معایب مشابهی دارند و در نتیجه کاربرد بالینی خود را محدود می‌کنند.با وجود توسعه انواع مواد زیستی، از جمله ایمپلنت های فلزی، مواد چسبنده کلسیم فسفاتی (CPC)، هیدروکسی آپاتیت (ماده متشکله غیر آلی استخوان و دندان ها) و غیره، نتایج بررسی اثر درمانی مورد نظر کاملا به دست نیامده است. در حال حاضر، چهارچوب ها و اسکلت های پلیمری، به ویژه هیدروژل ها، از بهره و تنظیمات منحصر به فرد آن‌ها و ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی قابل تنظیمشان به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. این بازبینی بر کاربرد سیستم‌های هیدروژلی فعال برش لبه در بازسازی استخوان، همچنین مزایا و محدودیت‌های آن‌ها متمرکز خواهد بود. ما ترکیب و نقص‌های استخوانی را بررسی خواهیم کرد، مواد زیستی کنونی را برای بازسازی استخوا

Highlights•Microbeads have demonstrated great potential in encapsulating stem cells and drugs.•Nanogels delivered proteins to defects and effectively induced bone regeneration.•Hydrogel fibers have shown great promise in treating defects in load-bearing bones.•Stimuli-responsive hydrogel system is a novel technique in inducing bone formation.AbstractBone self-healing is limited and generally requires external intervention to augment bone repair and regeneration. While traditional methods for repairing bone defects such as autografts, allografts, and xenografts have been widely used, they all have corresponding disadvantages, thus limiting their clinical use. Despite the development of a variety of biomaterials, including metal implants, calcium phosphate cements (CPC), hydroxyapatite, etc., the desired therapeutic effect is not fully achieved. Currently, polymeric scaffolds, particularly hydrogels, are of interest and their unique configurations and tunable physicochemical properties h