پیشبرد استراتژی بازاریابی در رشته بازاریابی و فراتر از: از قول، نادیده گرفتن، برجستگی، به قطعه (‏‏قول دادن؟)‏‏

هدف از این مقاله، پیشبرد زمینه بازاریابی استراتژیک در حوزه بازاریابی است، که به نوبه خود، استدلال می‌کند که به افزایش رشته در محدوده محدود مجلات خود کمک می‌کند. در این راستا، جنبه‌های خاصی از تاریخ استراتژی بازاریابی باید مورد بازبینی قرار گیرند. با این حال، اگرچه این مقاله به طور گسترده به منابع تاریخی تمرکز می‌کند، اما تاریخ استراتژی بازاریابی نیست. در عوض، این مقاله از مواد و استدلال‌های تاریخی مربوط به تفکر بازاریابی برای پیشبرد پنج ادعای عمده استفاده می‌کند: حوزه بازاریابی استراتژیک (‏۱)‏زمانی که رشته آکادمیک بازاریابی در دوران اول (‏۱۹۵۰)‏نادیده گرفته شد، (۲) در دوره دوم (۱۹۲۰ – ۱۹۵۰) مورد غفلت قرار گرفت ، (۳) در دوره سوم (۱۹۸۰ – ۱۹۵۰) به برجستگی رسید ، (۴) در دوره چهارم به یک "قطعه" تبدیل شده است (۱۹۸۰ – در حال حاضر) (‏۵)‏چشم‌انداز دارند که هم امیدوارکننده و هم مشکل ساز در دوران آینده هستند. در نهایت، یک پیش‌آگهی آزمایشی برای بازاریابی استراتژیک و رشته بازاریابی پیشنهاد شده‌است.

The purpose of this article is to advance the field of strategic marketing within the marketing discipline, which will in turn, the author argues, contribute to enhancing the discipline’s impact beyond the narrow confines of its own journals. Towards this goal, certain aspects of the history of marketing strategy need to be reviewed. However, though this article draws extensively on historical sources, it is not a history of marketing strategy. Rather, this article uses historical materials and arguments concerning the four ‘Eras’ of marketing thought to advance five major claims: the area of strategic marketing (1) had significant promise when the marketing academic discipline was founded in Era I (1900–۱۹۲۰), (۲) was neglected in Era II (1920–۱۹۵۰), (۳) rose to prominence in Era III (1950–۱۹۸۰), (۴) has become a ‘fragment’ in Era IV (1980–present) and (5) has prospects that are both promising and problematic in the future ‘Era V’. Finally, a tentative prognosis for strategic marketin